در مقاله قبل به بررسی رمزگذاری کارت های شناسایی و انواع آن پرداختیم. در این مقاله به دو نوع دیگر رمزگذاری خواهیم پرداخت:
کارت “هوشمند” چیست؟ کارتهای هوشمند دادهها را در اجزای کارت (تراشهای با آنتن بیسیم تعبیه شده در کارت) ذخیره میکنند و میتوانند تا 100 برابر بیشتر از یک کارت شناسایی نوار مغناطیسی استاندارد دادهها را در خود نگه دارند. آنها همچنین عملکردهای اضافه ای ارائه می دهند و می توانند داده ها را بین کارت و کارت خوان ارسال کنند که به کاربران امکان می دهد هم کارت را بخوانند و هم روی آن بنویسند. با قابلیتهای پردازش گسترده، این کارتها ضد دستکاری هستند و به راحتی می توان آن ها را برای افزودن، پاک کردن یا ویرایش دادهها پیکربندی کرد.
دو نوع کارت هوشمند موجود است – تماسی و غیر تماسی – که بر اساس نحوه عملکردشان نامگذاری شده اند:
هنگامی که کارت های تماسی در reader قرار می گیرند، مدار تراشه تعبیه شده بسته می شود و داده ها قابل خواندن می شوند. بستن مدار به کارت اجازه می دهد تا اطلاعات را ذخیره کند، داده ها را پردازش کند و وظایف را انجام دهد.
وقتی کارتهای غیر تماسی در محدوده reader قرار میگیرند، تراشه/آنتن شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) آنها بسته میشود، مدار میتواند دادهها را ارسال، دریافت و پردازش کند. از آنجایی که کارتهای غیر تماسی نیازی به تماس فیزیکی ندارند (کشیدن ، قرار دادن)، بیشتر از سایر کارتها دوام میآورند، زیرا بیشتر ساییدگیهایی که به کارتهای دیگر آسیب میزند از بین میرود.
رمزگذاری کارت های هوشمند
رمزگذاری کارتهای هوشمند تماسی یا بدون تماس و کارتهای RFID تخصصی است و به چاپگر کارت شناسایی با قابلیت رمزگذاری کارت هوشمند نیاز دارد، یک ویژگی پیشرفته در نرمافزار چاپگر کارت شناسایی که ممکن است به گزینههای ارتقای نرمافزار یا نسخههای حرفهای نیاز داشته باشد.
رمزگذاری کارت هوشمند گرانترین گزینه رمزگذاری است، اما برای بسیاری از کاربران ارزش آن را دارد – بیشترین فضای ذخیرهسازی، بالاترین امنیت را ارائه میدهد و به کاربران انعطافپذیری قابل توجهی در ذخیرهسازی دادهها (هم از نظر مقدار و هم در طیف گستردهای از انواع دادههای حساس) میدهد. این باعث میشود کارتهای هوشمند برای صادرکنندگان کارت شناسایی که از کارتهای شناسایی برای اهداف/برنامههای متعدد استفاده میکنند، عالی باشد. کارتهای هوشمند انواع دادههای مختلفی را در خود جای میدهند، از جمله:
به دلیل مدارهای تعبیه شده در کارتهای هوشمند، میتوانند سطحی ناهموار یا نامنظم داشته باشند که میتواند در فرآیندهای چاپ کارت اختلال ایجاد کند و به هد چاپ در چاپگرهای تصعید رنگ استاندارد آسیب برساند. به همین دلیل است که برای کاربران بهتر است کارتهای شناسایی هوشمند را با استفاده از چاپگر غیرمستقیم چاپ کنند، که روی یک فیلم چاپ میشود (نه مستقیماً روی سطح کارت) و سپس فیلم را به سطح کارت میچسبد.
کارتهای مجاورتی (با نام مستعار «کارتهای پروکس» یا «کارتهای کنترل دسترسی») یک نسخه متمایز از کارت هوشمند بدون تماس هستند که برای برنامههای کنترل دسترسی استفاده میشود. این کارتها وقتی در نزدیکی کارتخوان قرار میگیرند قفل را باز میکنند و امکان دسترسی بدون کلیدهای سنتی را فراهم میکنند. آنها جایگزین سیستم های قفل و کلید سنتی می شوند. تراشه RFID (فرکانس رادیویی) تعبیه شده سیگنالی حاوی اطلاعات کارت را به کارتخوان های تعبیه شده یا مجاور درب می فرستد (ایستگاه های درب باید در همه ورودی ها برای خواندن کارت ها نصب شوند). خواننده دادهها را در پایگاه داده تأیید میکند و اگر با کارتی در سیستم مطابقت داشته باشد، در باز میشود. اگر مطابقت نداشت، کارت مجاز نیست و در قفل می ماند.
کارتهای مجاورتی کارتهایی با ساییدگی پایین هستند (هیچگاه کشیره نمی شوند) و بنابراین بسیار بادوام هستند و برای کنترل دسترسی به سایتها، فضاها و ساختمانهایی که دارندگان کارت هر روز به طور مکرر به آنها دسترسی دارند، ایدهآل هستند.
کارت های مجاورتی با یک شماره کلید ایمن کدگذاری می شوند که به صورت بی سیم با استفاده از یک آنتن داخلی منتقل می شود. کارت های مجاورتی دارای دامنه سیگنال 2 تا 15 اینچ هستند و زمانی که در نزدیکی کارت خوان قرار می گیرند خوانده می شوند، حتی اگر کارت در لباس، جیب، کیف پول، کیف و غیره باشد.
کارتخوان های مجاورتی کد کارت را به قالبی ترجمه می کنند که قفل الکترونیکی درب بتواند آن را درک کند و برای باز کردن قفل یا حفظ قفل آن عمل کند. کارتهای مجاورتی را نمیتوان مجدداً رمزگذاری کرد، اما سیستم کنترل دسترسی را میتوان با فهرستی از کدهای کلیدی معتبر در هنگام صدور، مفقود شدن یا انقضا کارت بهروزرسانی کرد.
بهترین استفاده از کارت های مجاورتی:
بیشتر کارتهای پروکس بهصورت از پیش کدگذاریشده سفارش داده میشوند تا با مشخصات ساختمان/سیستم کاربر مطابقت داشته باشند، یعنی سیستم کنترل درب موجود در یک ساختمان یا سایت. تهیه مجدد کارت های پروکس به فرمت کارت سیستم، کد تسهیلات و محدوده توالی کارت نیاز دارد.
برندهای مختلف سیستم کنترل دسترسی از فرکانس ها و فرمت های مختلف استفاده می کنند. هنگامی که کاربران کارت های پروکس جدید خریداری می کنند، باید اطمینان حاصل کنند که کارت ها با اطلاعات پیکربندی سیستمشان سازگار هستند. کاربران باید برند (ایندالا، HIDm، Keri، Schlage، و غیره)، فرمت (26 بیت یا 37 بیت)، فرکانس RFID (125 کیلوهرتز یا 13.56 MH)، نوع کارت (تاشو، فوب کلید، برچسب، کارت استاندارد ISO) را بدانند. ) .
کاربران میتوانند یک سیستم کامل شامل کارتهای پروکس و ریدرها را خریداری کنند یا میتوانند با یک ارائهدهنده امنیتی برای نصب کارت خوان های سازگار با نوع کارت پروکس همکاری کنند.
کارتهای مجاورتی در سبکهای مختلفی از جمله کارتهایی که شبیه کارتهای شناسایی معمولی هستند، کارتهای صدفی ضخیم و جاکلیدی عرضه میشوند. بسته به سبک کارت پروکس، کاربران می توانند با چاپگر کارت شناسایی استاندارد روی کارت چاپ کنند. از طرف دیگر، چاپ روی یک کارت شناسایی نازک، که میتوان آن را به کارت مجاورت چسباند، یک گزینه است.
کاربران باید کارت های مجاورتی را از یک تامین کننده مطمئن سفارش دهند و نمی توانند کارت ها را در خانه با چاپگر کارت شناسایی رمزگذاری کنند. به این ترتیب کارتهای کلیدی نمیتوانند جعل شوند. رمزگذاری کارت مجاورتی یک ویژگی است که فقط در نرم افزارهای پیشرفته کارت شناسایی یافت می شود و در چاپگرهای کارت شناسایی رایج نیست.
ترجمه : تیم ترجمه یریآل