هنگام خرید یک سیستم امنیتی، باید بین ضبط کننده DVR یا NVR یکی را انتخاب کنید. هر دو عملکرد یکسانی دارند اما در نحوه انجام کار و نوع دوربین های استفاده شده متفاوت هستند. درک تفاوت بین DVR و NVR هنگام ارزیابی سیستم های امنیتی ضروری است. در این مقاله، ما تفاوتها را بررسی میکنیم و مزایا و معایب هر کدام را به تفصیل بیان میکنیم تا بتوانید آگاهانه تصمیم بگیرید.
در اصل، هر دو دستگاه NVR و DVR وظیفه ضبط ویدیو را بر عهده دارند. DVR مخفف Digital Video Recorder است، در حالی که NVR مخفف Network Video Recorder است. تفاوت بین NVR و DVR در نحوه پردازش داده های ویدیویی است. سیستمهای DVR دادههای ویدئویی را در ضبطکننده پردازش میکنند، در حالی که سیستمهای NVR دادههای ویدئویی را در دوربین رمزگذاری و پردازش میکنند، سپس آنها را به ضبطکننده NVR که برای ذخیرهسازی و مشاهده از راه دور استفاده میشود، پخش میکنند. از آنجایی که دستگاههای DVR و NVR دادههای ویدیویی را به طور متفاوتی مدیریت میکنند، به انواع مختلفی از دوربینها نیاز دارند. اکثر NVR ها با دوربین های IP استفاده می شوند در حالی که DVR ها با دوربین های آنالوگ استفاده می شوند. توجه به این نکته مهم است که یک سیستم مبتنی بر DVR یک سیستم امنیتی سیمی است، در حالی که سیستم های NVR می توانند یک سیستم سیمی یا بی سیم باشند.
پیشرفت در وضوح تصویر آنالوگ در پنج سال گذشته، اختلاف رزولوشن بین این دو سیستم را کاهش داده است. احتمالاً متوجه خواهید شد که سیستم های امنیتی مبتنی بر DVR قیمت کمتری نسبت به سیستم های NVR دارند. قیمت پایین تر مزیت جذاب سیستم های DVR است، پس چرا سراغ سیستم NVR برویم؟ برای پاسخ به این موضوع، باید هر یک از اجزای یک سیستم DVR را تجزیه کنیم.
دوربین های استفاده شده توسط سیستم DVR باید دوربین های امنیتی آنالوگ باشند که بیشتر به عنوان دوربین های مدار بسته شناخته می شوند. بیشترین صرفه جویی در هزینه با استفاده از سیستم DVR به خاطر دوربین است. با این که میتوانید دوربینهای مختلفی در سیستم امنیتی خود ترکیب کنید اما در نوع دوربینهایی که میتوانید با سیستمهای DVR استفاده کنید، انعطافپذیری کمتری وجود دارد.
در یک سیستم DVR، دوربین های آنالوگ یک سیگنال آنالوگ را به ضبط کننده ارسال می کنند، که سپس تصاویر را پردازش می کند. مزیت این سیستم کاهش پیچیدگی مورد نیاز دوربین در مقایسه با سیستم NVR است.
دوربین از طریق کابل کواکسیال BNC به ضبط کننده DVR متصل می شود. اگرچه استفاده از کابل کواکسیال ممکن است قابل توجه به نظر نرسد، اما محدودیت هایی دارد:
ضبطکنندههای DVR بر یک چیپست سختافزاری به نام انکودر AD تکیه میکنند که وظیفه پردازش دادههای خام از دوربین به ضبطهای ویدئویی را بر عهده دارد. به طور خاص، در یک سیستم DVR، کاربر باید هر دوربین را مستقیماً به ضبط کننده متصل کند. در مقایسه، یک سیستم NVR فقط نیاز دارد که هر دوربین به یک شبکه متصل باشد. همچنین، در سیستم DVR، ضبط کننده، برق دوربین ها را تامین نمی کند. هر اتصال دوربین به یک اسپلیتر نیاز دارد که برق را برای فعال کردن دوربین ها تامین کند.
سیستم های امنیتی DVR نسبت به همتایان NVR خود از نظر نوع دوربین و گزینه های نصب انعطاف پذیری کمتری دارند. در حالی که سیستم های مبتنی بر NVR می توانند هم دوربین های امنیتی سیمی و هم بی سیم را ادغام کنند، سیستم های DVR فقط می توانند از دوربین های امنیتی سیمی استفاده کنند. سیستمهای DVR همچنین راهحلهای نصب انعطافپذیر کمتری دارند، زیرا مسیریابی کابل کواکسیال در شرایط تنگ دشوارتر است و برای هر دوربین یک پریز برق لازم است.
همانطور که گفتیم، در سیستمهای DVR، دوربینها، ویدئوی آنالوگ را از طریق کابل کواکسی مستقیم به ضبط کننده ارسال میکنند و تصاویر در ضبط کننده پردازش میشوند. سیگنال آنالوگ در مقایسه با سیستمهای NVR کیفیت تصویر پایینتری را به همراه دارد. کابل های کواکسیال همچنین سیگنال صوتی را منتقل نمی کنند و ضبط کننده های DVR معمولاً تعداد محدودی پورت ورودی صدا دارند.
سیستمهای امنیتی NVR جدیدترین فناوری را برای ارائه یک سیستم امنیتی پیشرفته ترکیب میکنند. سیستم های مبتنی بر NVR که به عنوان سیستم های دوربین امنیتی POE نیز شناخته می شوند نسبت به سیستم های DVR انعطاف پذیرتر و پیچیده تر هستند.
از آنجایی که سیستم های NVR داده های ویدئویی را به جای ضبط کننده، در دوربین پردازش می کنند، دوربین های سیستم های NVR بسیار قوی تر از همتایان DVR خود هستند. سیستمهای NVR از دوربینهای IP استفاده میکنند که دستگاههای ضبط تصویر مستقل هستند. دوربین های IP هر کدام یک چیپ ست دارند که قادر به پردازش داده های ویدئویی است که سپس به ضبط کننده منتقل می شود. برخلاف دوربین های آنالوگ، دوربین های IP معمولاً قادر به ضبط و ارسال صدا و همچنین تصویر هستند. سختافزار قدرتمندتر در دوربینهای IP، عملکرد هوشمند و تجزیه و تحلیل ویدیویی مانند تشخیص چهره را بهبود میبخشد.
مانند سیستم های DVR، سیستم های NVR دوربین را به ضبط کننده متصل می کنند. با این حال، نحوه اتصال دوربین به ضبط کننده کاملاً متفاوت است. سیستم های NVR از کابل های استاندارد اترنت مانند cat5e و cat6 برای انتقال داده ها استفاده می کنند. نصاب های حرفه ای کابل های اترنت را به دلیل مزایای متعدد در مقایسه با کابل های کواکسیال ترجیح می دهند:
برخلاف سیستم DVR، ضبط کننده در سیستم NVR داده های ویدئویی را پردازش نمی کند. این مرحله قبل از ارسال در دوربین کامل می شود. ضبط کننده های NVR فقط برای ذخیره و مشاهده فیلم استفاده می شوند.
سیستمهای NVR ذاتاً انعطافپذیرتر هستند زیرا دوربینهای امنیتی لزوماً نباید مستقیماً به ضبط کننده متصل شوند. در عوض، دوربین های IP فقط باید در یک شبکه باشند. به این ترتیب، میتوانید دوربینهایی را در سراسر جهان در همان شبکه داشته باشید که به NVR شما متصل میشود و سپس میتوانید آن را به عنوان یک سیستم جامع مشاهده کنید.
از آنجایی که ضبط کننده های NVR یک سیگنال دیجیتال خام را از دوربین ها دریافت می کنند، کیفیت فیلم در مقایسه با DVR با وضوح یکسان بهتر است. علاوه بر این، از آنجایی که کابل های اترنت صدا را حمل می کنند، همه دوربین های دارای میکروفون می توانند صدا را در NVR ضبط کنند.
هر دو سیستم، داده های ویدئویی را ضبط می کنند و قابل اعتماد هستند. اگرچه در گذشته کیفیت ویدیوی سیستم های DVR از سیستم های NVR عقب بود، اما امروزه این شکاف به طور قابل توجهی کاهش یافته است. تفاوت بین سیستم های DVR و NVR به هزینه، نحوه انتقال داده ها و نوع دوربین برمی گردد. سیستمهای NVR معمولاً کیفیت تصویر بهتری دارند و همچنین نصب آسانتر، انعطافپذیری بیشتر و از صدای هر دوربینی که دارای میکروفون است پشتیبانی می کنند. با این حال، سیستمهای NVR نسبت به سیستمهای DVR کمی گرانتر هستند، که برای مصرفکنندهای که محدودیت بودجه دارد، مسئله مهمی است. برای افرادی که به دنبال یک سیستم امنیتی نسبتا ساده هستند، یک سیستم DVR به احتمال زیاد کافی خواهد بود، به خصوص اگر ملک شما از قبل برای کابل کواکسیال از یک سیستم امنیتی موجود سیم کشی شده باشد. اگر به یک راه حل برتر و بسیار انعطاف پذیر نیاز دارید، یک سیستم مبتنی بر NVR بهترین خواهد بود.
ترجمه : تیم ترجمه یریآل