میکروفون های خازنی میکروفون هایی مناسب برای همه کار هستند. چه در حال ضبط پیانو باشید یا پادکست، گیتار آکوستیک یا ASMR، یک کندانسور عملکرد درخشانی خواهد داشت. در حالی که چندین نوع و طرح مختلف در این دسته وجود دارد، یکی از نکات کلیدی تمایز، اندازه دیافراگم میکروفون است که کوچکترین و بزرگترین تفاوت آنها است. اما تفاوت بین میکروفون خازنی با دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک چیست و چه زمانی استفاده از یکی بر دیگری ارجح است؟
در این مقاله، قبل از بررسی تفاوت بین انواع دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک، نحوه عملکرد گستردهتر میکروفونهای خازنی را پوشش خواهیم داد و مهمتر از همه، بررسی خواهیم کرد که کدام نوع برای کدام برنامه ی ضبط برای مناسبتر است.
مانند تمام طراحیهای میکروفون، میکروفونهای خازنی حاوی مادهای حساس و رسانا به نام دیافراگم هستند که با برخورد امواج صوتی به آن میلرزند. دیافراگم در یک میکروفون کندانسور (چه بزرگ باشد چه کوچک) یک غشای بسیار نازک است که به موازات یک صفحه فلزی جامد قرار دارد که هر دو در داخل کپسول میکروفون قرار دارند. هنگامی که امواج صوتی به غشاء برخورد می کند، ارتعاش می کند و جریانی را در صفحه فلزی باردار القا می کند و یک سیگنال صوتی ایجاد می کند.
از آنجایی که سیگنال تولید شده به اندازه کافی قوی نیست که بتواند خروجی داشته باشد، میکروفون های خازنی دارای یک تقویت کننذه یا پری امپ روی برد هستند که آن را برای رسیدن به سطوح مناسب برای پردازش و ضبط بیشتر تقویت می کند. این پری امپ برای کار کردن، همانند صفحه شارژ شده در برخی طرحها، به برق نیاز دارد، بنابراین بیشتر میکروفونهای خازنی به چیزی که به عنوان «فانتوم پاور» شناخته میشود، نیاز دارند که از طریق یک کابل XLR از یک کارت صدا یا میکسر ارائه میشود.
در مورد میکروفون های کندانسور لوله ای، یک منبع تغذیه خارجی جداگانه برای عملکرد مورد نیاز است، در حالی که کندانسورهای دیگر می توانند انرژی خود را از باتری ها یا منابعی مانند دوربین دریافت کنند. با این حال، بیشتر میکروفونهای خازنی «استودیویی» فقط به برق فانتوم نیاز دارند، بنابراین مطمئن شوید که رابط صوتی یا میکسر شما میتواند آن را تأمین کند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد چیستی فانتوم پاور و زمان استفاده از آن، این مقاله را بررسی کنید.
همانطور که از نام آنها پیداست، میکروفون های خازنی با دیافراگم بزرگ مانند RØDE NT1-A دارای غشای بزرگتر در کپسول خود هستند. استاندارد مکتوبی در مورد اینکه این دیافراگم باید چقدر بزرگ باشد تا “بزرگ” باشد، وجود ندارد، اما قطر 1 اینچ یا بیشتر (25.4 میلی متر) یک قانون اساسی است.
وقتی صحبت از عملکرد فنی به میان میآید، یکی از مزایای اصلی این میکروفونها این است که دیافراگم آنها ولتاژ سیگنال بالاتری تولید میکنند و به نوبه خود، تمایل به تولید نویز کمتری دارند. (یعنی نویز ناشی از خود میکروفون و نه آن چه ضبط می کند.)
با این اوصاف، احتمالاً Self-Noise کمتر عامل محرک در انتخاب یکی از دیگری نخواهد بود، بلکه شخصیت و عملکرد صوتی آنها خواهد بود.
میکروفونهای خازنی کیفیت رنگارنگتری دارند. الگوی پیکاپ میکروفونهای خازنی با دیافراگم بزرگ نسبت به همتایان با دیافراگم کوچک سازگاری کمتری دارد و پاسخ فرکانسی آنها معمولاً خنثیتر است. هر دوی این عوامل به دادن یک شخصیت «گرم» به صدای ضبط شده کمک میکنند، ویژگیای که بهویژه در آواز مطلوب است، اما میتواند به افزودن رنگ به طیف عظیمی از سازها و دیگر منابع صوتی کمک کند.
این گرمی کاراکتر با پاسخ فرکانس وسیعتر و دقت فوقالعادهای که همه میکروفونهای خازنی از خود نشان میدهند، ترکیبی قدرتمند را ایجاد میکند و در نتیجه خازنهای با دیافراگم بزرگ میکروفون هایی فوقالعاده و همه کاره هستند.
میکروفونهای خازنی با دیافراگم کوچک مانند RØDE NT5 با دیافراگم کوچکتر تعریف میشوند. درست مانند همتایان بزرگتر خود، قانون سخت و سریعی برای آنچه که «کوچک» است وجود ندارد، اما به طور کلی پذیرفته شده است که به هر چیزی با قطر ½ اینچ یا کمتر (12.7 میلی متر) اشاره دارد.
این میکروفونها به لطف غشای کوچکترشان، مزایای زیادی دارند. آنها دارای پاسخ فرکانس پایین و بالا هستند، به این معنی که میتوانند پایینترین و بالاترین میزان را که سایر میکروفونها به آن حساس نیستند، دریافت کنند. این باعث میشود که آنها برای ضبط تمام جزئیات یک منبع صدا ایدهآل باشند، زیرا پاسخ فرکانس گستردهتر منجر به یک تصویر صوتی بسیار دقیق و صدای «طبیعیتر» میشود.
آنها همچنین در مقایسه با یک کندانسور با دیافراگم بزرگ، نمایه صدای نسبتاً مسطح و خنثی و همچنین یک الگوی پیکاپ ثابت در سراسر محدوده فرکانس دارند. در مجموع، این ویژگیها میکروفون های دیافراگم کوچک را برای ضبط صدایی که می خواهیم کاملا مطابق با منبع صدا باشد، عالی می کند.
در حالی که تقریباً همه میکروفونهای دیافراگم بزرگ دارای side-address هستند (به این معنی که منبع صدا را عمود بر بدنه میکروفون هدف قرار میدهید)، میکروفونهای با دیافراگم کوچک معمولاً End-Address هستند و موقعیت آنها در برخی سناریوهای ضبط آسانتر میشود.
هر دو میکروفون خازنی با دیافراگم بزرگ و کوچک برای ضبط طیف گسترده ای از منابع صوتی با جزئیات و وضوح استثنایی عالی هستند و تفاوت بین این دو نسبت به تفاوت بین خازن و سایر انواع میکروفون، مانند داینامیک و ریبون، کمتر است. بنابراین، کدام یک را باید انتخاب کنید؟
این بستگی به آنچه ضبط می کنید دارد. اگر یک میکروفون برای ضبط آواز(یا گفتار) میخرید یا به میکروفونی نیاز دارید که در کاربردهای مختلف عملکردی تحسین برانگیز داشته باشد، یک خازن با دیافراگم بزرگ مانند NT1-A انتخاب کنید. اگر شروع به کشف تکنیک های مختلف ضبط انواع مختلف سازها یا منابع صوتی (به ویژه سازهای زهی، درام و سازهای کوبه ای یا پیانو) کرده اید، یک خازن با دیافراگم کوچک مانند NT5 نیز تهیه کنید.
وجود هر دو نوع در تجهیزات خود – شاید حتی چندین گونه از هر کدام – به این معنی است که میکروفون ایدهآلی برای هر موقعیت ضبطی که در آن قرار میگیرید خواهید داشت. برای آزمایش انواع مختلف بر روی منابع صوتی مختلف.
اگر به دنبال یک میکروفون خازنی عالی، چه با دیافراگم بزرگ یا کوچک هستید، طیف RØDE گزینه های بسیار خوبی را برای هر برنامه ضبط ارائه می دهد. محدوده میکروفون خازن استودیویی Rode را در اینجا بررسی کنید.
شما می توانید محصولات اصل را در فروشگاه اینترنتی یریآل همراه با گارانتی بین المللی با خیالی آسوده تهیه نمایید. راه ارتباطی ما با شما تلفن 02188541560 و یا ایمیل info@yerial.com
ترجمه : تیم ترجمه یریآل